Heel jezelf, dan laat je anderen ook HEEL
Durf gewoon mens te ZIJN: doe je masker af, breek van binnen weer open en leef wie jij bent! In al jouw ware kleuren. Van binnenuit.
Cirkel van kwetsing
Er ligt een open wond tussen jou en mij
Een wond die bij jou hoort en nu ook bij mij
Gaan we deze wond tussen ons laten liggen?
Zodat er vooral niets in beweging komt?
Cirkel van kwetsing: van vrouw tot vrouw geven we
het leven niet meer door, maar verstoppen we
onze gekwetste harten achter muren
Uit angst gekwetst te worden kwetsen we nu zelf…
Of ga jij deze wond net als ik helen?
Waardoor we weer in vrijheid kunnen bewegen
Of blijf jij deze wond negeren en is dit
de erfenis die jij aan de wereld doorgeeft?
© Eva van Woudenberg (februari – april 2016)
Stukgevallen droom
Daar zit ik dan met de scherven van gisteren
Sommige passen nog en plaats ik terug
Andere stukken heb ik te laten gaan
Komen daar ooit nog nieuwe voor terug?
Scherven van gisteren passen ze nog bij mij?
Ik bekijk ze en ze voelen wat vervreemd
De afstand tussen wat eens van mij was
en wat nog van mij is voelt nu zo enorm groot
Daar zit ik dan met de scherven van gisteren
Mijn stukgevallen droom van samen ZIJN
Had ik alles vanaf de bodem weer opgebouwd
Maakte jij alles in mij opnieuw kapot
Mijn leven heeft ruim drie jaar stil gestaan
Nu de scherven van mijn bestaan oprapen
Rouwen om verloren tijd die niet terugkomt
En uiteindelijk ook weer verder gaan
Daar zit ik dan met de scherven van gisteren
Wie ga ik zijn? Tijd voor een nieuw beeld van mij
Eén waarin van buiten maar tot zover mag komen
Dat mijn eenheid van binnen HEEL en van mij blijft
© Eva van Woudenberg (september 2015)
N.a.v. jarenlange spirituele misbruik startend vanaf 20-4-2012. Waarbij voor mij de “droom van samen ZIJN” is dat je elk een eigen individu bent en ruimte voor eigen keuzes en een eigen leven hebt
en dàn pas vanuit heelheid samenkomt. Bij de “helers” van Stichting LifeJoy te Kerk-Avezaath trof ik het omgekeerde (Zie HeelJezelf1)
Verschillende werelden
Nee, ik ben niet anders
Ik ben gewoon mezelf
En jij? Jij probeert steeds
Keihard te bewijzen
Dat jij iemand anders
Dan je ware Zelf bent
En daar op dat kruispunt
Gaan onze wegen uit elkaar…
© Eva van Woudenberg (december 2015)
Ik zag een glimp…
Ik zag een glimp van hoe ons leven was
Voordat zij het wilde overnemen
De rust die van jou en mij afstraalde
Ja dat ben jij en zo ken ik mezelf weer
Ze blijft strijden om maar niet te verliezen
Maar de ruimte die ze claimt is niet van haar
Elke dag opnieuw herclaim ik mijn leven
Tot die éne glimp weer ruimte voor ons wordt…
© Eva van Woudenberg (januari 2016)
Laat ruimte voor leven
Rust, daar ben je eindelijk weer
Heel voorzichtig kom je stap voor stap
Ons leven weer ingelopen
En ik adem weer ruimte in
De Grote Onruststookster,
Zonder doel, zonder leven
Zal nu eindelijk verdwijnen
En de lucht breekt daardoor open
De zon die bij ons leven hoort
Was maandenlang overschaduwd
En komt nu weer tevoorschijn
Om ons leven te verlichten
Diep in mij klopt het leven aan
En vraagt: mag ik er weer zijn?
Haar angst was niet de mijne
Zonder ruimte is er geen leven
© Eva van Woudenberg (januari 2016)
Leven in respect
We leven in een wereld van alsmaar doen alsof
Alles kan en alles mag en we lachen het weg
En het maakt niet uit of je anderen ermee kwetst
Zo duwen we al het ongeluk van ons weg…
We leven in een wereld van steeds maar haasten
We rennen het geluk in de verte achterna
Maar sta eens stil, dan kan het jou eindelijk vinden
En kan er ook iets in jouw leven veranderen
Deze wereld schreeuwt om meer bewust-zijn
Wat begint met het dragen van jouw eigen vracht
Dan zal er ook meer ruimte komen voor leven
Ik als ik. En jij als jij. Naast elkaar: in respect.
© Eva van Woudenberg (februari 2016)
N.a.v krante-artikel over het Belgische meisje Madison (14)
die zelfmoord pleegt na talloze pesterijen
“Let your past make you BETTER, not BITTER”
Ik heb een beter leven verdiend
Dan dat jij elke keer weer langskomt
En de rust van de avond en de nacht
Met één mokerslag in stukken slaat
Zodat er bij ons ook niets meer is
En jij alles wat ik in mijn leven
Met pijn en moeite heb opgebouwd
Met jouw destructieve handen afbreekt
Ik heb een beter leven verdiend
En jij ook. Maar jij weigert te groeien
Ergens onderweg ben jij bevroren…
Een beter leven: nee daar werk jij niet aan
© Eva van Woudenberg (februari 2016)
Cirkel van het leven
Vreemde gewaarwording
Van vrouw van vlees en bloed
Waar jij altijd een schim was
De moeder die verdween…
Mutti, jij hebt een plek
En nu heb ik ook een plek
Want waar jij weer gaat staan
Voor jezelf, kan ik ook weer ZIJN
© Eva van Woudenberg (februari 2016)
N.a.v. een bijzondere familieopstelling op 1-2-2016
Terug in mijn innerlijke cirkel
Besef wat jij gedaan hebt al die jaren
Terwijl jij op je voordeur plaatste: “heler”
In vertrouwen over jouw drempel gestapt
Zoog jij mij steeds verder naar beneden
Ver weg van jouw eigen innerlijke huis
Wilde jij mijn ziel ook laten afdrijven
En zet je daar al jouw energie voor in
Om mijn innerlijk aan jou toe te eigenen
Wilde jouw donker mijn openheid straffen?
Door telkens te spelen met wie ik ben
Gewoon een gezond gevoelig levend mens
Dat wat jij allang niet meer durft te zijn
Opgestaan uit jouw moeras van waanzin
Daalt mijn ziel weer steeds dieper in mijn thuis
Ik ben terug in mijn innerlijke cirkel
Daar waar ik HEEL ben en ook hoor te ZIJN
© Eva van Woudenberg (maart 2016)
Voor meer gedichten zie: Gedichten2 en Gedichten3
Updates februari 2017 “Mijn hart huilt voor jou…” is verplaatst naar GeloofWareHeling en “Let your past make you BETTER, not BITTER”
is nu onderdeel van het blog WensBeterLeven
Het gedicht “Wie ik ben” is verplaatst naar VerlorenWieJijBent
Heel jezelf, dan laat je anderen ook HEEL
“Als groei, in wat voor vorm dan ook, zou doorgaan, zou het uitein-delijk uitmonden in iets monsterachtigs en destructiefs. De ontbinding is nodig om ruimte te maken voor nieuwe groei. Het een kan niet bestaan zonder het ander. Het neerwaartse deel van de cyclus is absoluut noodzakelijk voor spirituele groei.” (Eckhart Tolle)