12-4-2020 Eric W. “Hij wil dat jullie weer bij elkaar komen.” Heb ik ook nog wat over mijn leven te zeggen? Het huwelijk met Paul is Vol-tooid Verleden Tijd. En ik kan geen contact met hem hebben totdat hij zijn verantwoordelijkheid oppakt en verder groeit. Het wordt tijd om weer banden met jou te verbreken. Je bent weer flink van je padje af!
(zie verderop: “Uit angst voor groei zit je en zet je gevangen”)
Op 15-3-2020 schreef ik dit op social media:
“Never be afraid to make choices #followyourheart
Ik heb geen spijt dat ik 2 jaar geleden mijn hart heb gevolgd. Ik weet nu dat mijn huwelijk voorbij moest zijn en we voortaan elk onze eigen reis hadden te maken. Helaas zit de man die mijn hart stal muurvast. En ik laat weer los… Mijn leven gaat verder.”
Het leven is een spel; letsels zijn onvermijdelijk.
STA OP en speel opnieuw.
(Sri Amma Bhagavan)
Ik heb geen spijt van GROEI
Allereerst wat ongelooflijk triest dat ik dit nu moet ontdekken, dat ook jij nog steeds niet de groei van het universum oppakt, zoals het 2 jaar geleden is ingezet. “Hij wil dat je SPIJT hebt.” Nee, ik heb geen spijt: ik heb mijn hart gevolgd. Wat jij sinds 2011 al had moeten doen voor jezelf en Guido sinds hij weet dat ik ook om hem geef niet durft te doen. Maar dat ligt niet bij mij, maar bij jou en bij hem. Ja ik mis een partner, maar ik herhaal: jij bent sinds 2011 niet meer de juiste partner voor mij (zie IkKiesGeluk en HeelJezelf4). En degene die spirituele groei in mij heeft opgewekt gaat het ook niet zijn, want hij is net zoals jij te bang om risico’s te nemen en een nieuw leven te starten. (En nee Davy en andere misbruikers: jij gaat het al helemaal niet zijn). Nee ik heb geen spijt: ook met dezelfde uitkomst zou ik het opnieuw doen. Niet leven vanuit het hart is zinloos leven. En dat kan ik niet, dan leef ik niet. Ons huwelijk moest voorbij zijn weet ik nu, maar jij wilt nog daar nog steeds niet bewust van zijn. Wat jammer dat je al jouw energie nog steeds zet op het verleden willen veran-deren i.p.v. verwerken en aan je nieuwe leven beginnen. En dat je daardoor nog steeds een blokkade voor mijn (èn voor jouw) geluk bent en ik nog steeds Neurofeedback nodig heb, omdat jij jouw eigen verantwoordelijkheid niet oppakt. Maar wat van jou is leg ik vandaag weer bij jou terug. En ik ga verder – ongeacht wat jij doet, ongeacht wat Guido doet – ongeacht de uitkomst: met leven vanuit mijn hart.
Ontwikkeling is vooruit gaan
En ik keer niet terug naar een leugen. En niet te vergeten: ik heb moeten erkennen dat ik (puur) paranormaal ben en ik pik jouw leugen op, waardoor ik ernstige slaapproblemen kreeg: “21-10 Ik wil VRIJ ZIJN van jouw leugen en dit huis ook. En dus maak ik openbaar wat ik weet en jij nog steeds niet wilt weten: Paul is homoseksueel. Dàt is de ware reden van de scheiding.” (Zie HeelJezelf4) Ik heb mijn ont-wikkeling van de afgelopen 2 jaar en alles wat het mij gebracht heeft geaccepteerd en alles wat toch niet zo mocht zijn heb ik losgelaten en ik wil NU leven. En na 8 jaar slaapproblemen e.d. vanwege spiritueel misbruik en jouw stress (omdat jij onderdrukt wie jij nu bent) en na 2 moeilijke jaren (omdat jij mij niet loslaat en de 2 mannen waar mijn hart naar uitging voor angst boven liefde kozen) ben ik klaar voor mijn transformatie naar mijn nieuwste fase: toch niet van relatie naar relatie, maar voortaan alleen. En jouw verwerking en ontwikkeling wacht nog steeds op je… Pas als je loslaat wat achter je ligt – en niet meer bij je past – kan je vooruit gaan. Nu blijf je hangen in het verle-den en trek je mij mee naar beneden. En dat accepteer ik niet. Ik kies voor mijn geluk. En ik herhaal: “The secret of change is to focus all of your energy NOT on fighting the old, but on building the new” (citaat uit “GoWithTheFlow“) Vechten tegen de werkelijkheid heeft geen zin. Het is wat het is. Deal met de kaarten zoals ze er voor liggen, verwerk de pijn uit het verleden. Het is al gebeurd. Je kan het niet meer ver-anderen. Heel jezelf, pak de les op en groei verder in het leven.
“Er zit nog wat verdriet onder jouw moeheid”
Op 6-3-2020 heb ik in een droom een gesprek met Paul. Hij verteld dat hij is uitgenodigd voor een feest met drugs: “Beetje positieve energie”. Ik zeg: “Dan zeg je dat het niks voor jou is en ga je niet.” Hij zegt zoiets van: “Ze vinden me toch al oud…” Ik zeg: “Er zit nog wat verdriet onder jouw moeheid.” En ik zeg dat ik liever eigen ver-driet heb dan dit, wat van een ander is [= van hem is], want dat is heel moeilijk loslaten (en dan ook nog spiritueel misbruik erbij). Hij zegt: “Dan sla je de andere kant door”. En ik verwijs hem naar het blog IkKiesMijnGeluk waar ik dit proces van mij afschrijf.” En ja: ik wil geen contact totdat ik voel dat dit energetisch weer goed voor mij is (nà zijn ontwikkeling). En dat is het sinds 2011 niet, weet ik nu. En dat is het nog steeds niet, want nog steeds draag je niet jouw eigen vracht. En nee zo ben je niet gelukkig. En dat is dan een keuze. Want je hebt het in je om te verwerken en verder te gaan. En dat weet je. Maar dit is de makkelijke keuze van deze tijd. Narcisme: lekker alles afschuiven en bij een ander neerleggen en dan schijnbaar gelukkig zijn. Ik heb ook alle reden om bitter te zijn, als ik wil. Ik heb mijn huwelijk opgegeven* voor een zielsverwant op mijn pad, die weigert te groeien en mijn hart daarmee heel veel pijn heeft gedaan. Maar hoe moeilijk ook, ik heb hem los moeten laten, voor mijn geluk. En dat is de keuze die je uiteindelijk voor jezelf moet maken. Als een ander niet gelukkig wil zijn en daar niet het emotionele werk voor wil doen en jou meetrekt in zijn/haar ongeluk, dan is het tijd om uit zijn/haar oude ongeheelde wonden te stappen en voor jouw vrijheid te kiezen. Dat doe ik met jou, en dat doe ik met Guido, en met Sara en met iedere ongelukkige man en vrouw op mijn pad die mij in een destructieve relatie vast wil zetten voor zijn of haar “geluk”.
“Groei is altijd de beste weg” **
Toen wij afscheid namen bij de deur drukte ik met klem op je hart om niet te worden als de man waar mijn naar mijn hart naar uitging (Guido) en wèl te gaan verwerken. Zodat je open kan staan voor een nieuwe relatie. En de nieuwe persoon op jouw pad niet onnodig hoeft te lijden, omdat jij nog in het verleden vastzit. Maar in de praktijk is wat ik oppik dat dit niet (genoeg) gebeurd is en je er kennelijk meer voordeel van denkt te hebben om bitter te zijn over het verlies van je oude leven, dan een nieuw leven op te bouwen. Verlies hoort bij het leven. Leven is vallen en opstaan. Als kind vielen we, schaafden onze knie, huilden, kregen er een pleister op, werden getroost en even later lachten we weer en speelden verder. Want een wond opdoen doet pijn, maar deze heelt. En een psychische wond is ook te helen. Maar dan moeten je wel vóóruit willen. Ik ben niet verantwoordelijk voor jouw geluk. En ik ben niet verantwoordelijk voor jouw ongeluk. Ook niet omdat ik degene geweest ben die de scheiding heeft “ver-oorzaakt”. Ik geloof niet in schuld, want dat is de weg van geen eigen verantwoordelijkheid nemen en nutteloze kringetjes draaien in de Dramadriehoek. Ik geloof in groei. En daar kies ik al jarenlang voor, zoals jij heel goed weet. Onze reis samen is voorbij en het wordt hoog tijd dat jij dat accepteert en eindelijk jouw eigen reis aanvaardt, zon-der mij. Ja mijn keuze heeft jou verdriet gedaan. Maar jij kiest zelf voor de slachtofferrol door de pijn niet te helen, maar vast te willen houden. Als je eens dieper zou zakken in jouw verdriet en het oude ècht los zou laten, zou je daar komen waar je nu hoort ZIJN en jouw nieuwe pad ontdekken… Immers, “Groei is altijd de beste weg”.**
Uit angst voor groei zit je en zet je gevangen
Maar Paul wil niet vrij zijn. En daarom heeft hij een beste vriend die ook niet vrij (zichzelf) durft te zijn. Ja daar zit je dan Eric W. in je “veilige” wereldje te kijken naar en te oordelen over mij. En te balen, omdat je niet ziet wat jij wilt zien. Ik heb 3 woorden voor je: ontwik-keling, (ècht durven) leven en zelfliefde. Ik blijf namelijk niet in een situatie die niet meer goed voor mij is en ik durf wel voor mezelf en verandering te kiezen. Als jij echt een goede vriend was zou je Paul stimuleren om het verleden te verwerken en verder te gaan. Maar jullie hebben mij “nodig” om jouw schaduwdeel op te projecteren èn teveel van elkaar nodig om verstrengeld in slachtoffer-reddersrol het echte leven niet onder ogen hoeven te zien. Want dan hoef je niet te groeien… Beiden zijn doodsbang voor verandering! Ik zou nog maar eens goed dieper in jezelf graven: jij hebt besloten verantwoorde-lijk voor Pauls geluk te zijn. (En ik niet. Dat is hij namelijk aller-eerst zelf.) En daarom lig jij soms wakker… Ik kan Paul – vanuit mijn puur paranormaal zijn – precies vertellen waar hij NU moet zijn om gelukkig te ZIJN (zie HeelJezelf4). Maar daar wil hij niets van weten. Hij kiest (net als Guido) voor ongelukkig blijven en niet willen groeien. En dàt ligt niet bij mij. Alles wat ik kan doen is allereerst goed voor mezelf te zorgen en als ik verbonden ben met iemand die (onbewust) teveel van mij vraagt/eist en zelfs mij gevangen wil zetten in hùn behoeftes en/of oude pijn, dan heeft mijn hart deze persoon weer los te laten… Ik volg mijn gevoel, neem risico’s, en als ik val sta ik weer op en ga verder – zonder spijt – met leven hoe ik heb te leven vanuit wie ik ben: vanuit mijn hart. Ongeacht de consequenties: ik leef !
Geluk ligt in jouw handen: laat de controle erop los…
De afgelopen 2 jaar heb ik diverse mannen op mijn pad gehad en ik merk dat ze zich vooral laten leiden door hun eigen angst en hun onverwerkte verdriet. Mannen willen veel verbergen, allereerst voor zichzelf. Want het is de angst voor hun eigen emoties die tussen hen en hun geluk staat. En die ze er tussen laten staan. Eerlijk gezegd ben ik geschokt te zien hoe laag emotioneel ontwikkeld mannen zijn èn zelfs willen zijn. Wat ik ook vaak tegenkwam: als ze eenmaal hun hart gegeven hebben en gekwetst zijn, dan lijken hun hersenen te zeggen: ‘Liefde doet pijn, dit doen we nooit meer.’ En vervolgens slaan ze elke kans op geluk uit hun handen. De relatie is al kapot gemaakt in hun hoofd voordat er ook maar iets kan opbloeien… Dan hebben ze de controle, maar ze staan hun eigen geluk in de weg. Als je mij zo’n 5 jaar geleden had gezegd dat ik in 2019 een reis naar Indonesië zou maken had ik je voor gek verklaard. Alleen al de inentingen hield mij tegen om ook ooit maar naar een land te gaan waarvoor je dat nodig hebt. Maar ik ben gegaan en ik heb de vakantie van mijn leven gehad! Kortom: mijn eigen negatieve gedachten hielden mij jarenlang tegen om de wereld te ontdekken, totdat ik mijn hart liet spreken en op reis ging. Leven is risico’s durven nemen. Ook nadat je eerst gevallen bent: verwerken en weer opstaan. Ik geloof in groei. Ik ben zelf door zoveel heen gegroeid en heb mij daardoor vanaf mijn 30e kunnen ontwikkelen tot de veelkleurige vrouw die ik nu ben. Wat ik kan, kan jij ook. Maar niet als je alles in jou en om jou heen angstvallig onder controle wilt houden. Voor groei heb je ruimte te laten…
En mijn groei gaat verder…
Ik kies voor groei. Ook al sta ik daardoor alleen in een wereld die niet durft te groeien. Maar ik heb mijn pad te volgen. En ik heb vanuit mijn hart te leven. Hoeveel pijn het ook doet dat niemand daarop echt aansluit. En ik geloof dat de enige man die bij mij past ook echt voor groei kiest. En niet alleen om zichzelf geeft door te willen manipuleren en/of te misbruiken. En niet op de vlucht slaat, maar z’n hart weer durft te openen en te helen. De man voor mij is degene waar mijn hart in vrijheid (zonder dat ik gemani-puleerd wordt om van iemand te moeten houden) ook naar uitgaat, die echt vanuit zijn hart wat voor mij voelt èn de laatste stap – waar de mannen die ik de afgelopen jaren liefhad op struikelden – zijn ego, oftewel zijn angst, durft los te laten om te groeien naar echte liefde. En dat houdt in beiden kwetsbaar durven ZIJN. Want liefde breekt je open…
Na 2 moeilijke jaren wil ik eindelijk mijn nieuwe begin…
Leven is groei. En ik doe wat Paul niet durft: ik sluit het boek van het huwelijk. Ik weet dat hem een nieuw begin wacht en hoop dat hij echt verder gaat en eindelijk zijn nieuwe boek opent… En ik sluit het boek met Guido. Hij heeft niet het lef gehad om contact met mij op te nemen en liefde een kans te geven en is daardoor letterlijk verleden tijd geworden. De open wond die hij telkens bij mij achterliet heb ik met vallen en opstaan geheeld. Voor groei heb je kwetsbaar te durven ZIJN en je te openen voor een geheel nieuw, onbekende levensfase, loslaten wat achter je ligt en een nieuw avontuur aan te gaan. Ik kies voor groei en ben klaar voor het openen van een nieuw boek…
© Eva Pieters (april 2020)
DIT BLOG IS ONDER CONSTRUCTIE. Laatste update: 3-3-2024
Eerdere titels van dit blog: “Ik leef vanuit mijn hart: liefde breekt je open…” en “Leven is groei : durven leven, vallen en opstaan”. Het gedicht “Love will break you open” is er uit gehaald. Titel van dit blog wordt wellicht weer gewijzigd naar “”Leven is groei…”
* Toen ik nog niet wist dat (naast het spirituele misbruik sinds 2012) het niet verder ontwikkelen van mijn ex en aan mij vastklampen voor zijn geluk (sinds 2011) één van de grootste oorzaken is van mijn slaapproblemen.
** Uitspraak van mijn ex Paul, die destijds op zijn visitekaartjes stond
Reageren op dit blog? Helaas ontvang ik teveel hardnekkige spam, met als enige doel om bij deze site te kunnen inbreken, dus staat de reactieknop voortaan uit. Stuur mij een bericht via de slotpagina
Heel jezelf, dan laat je anderen ook HEEL