20-4-2012 – Zij wist het precies: wat mijn weg is… En ze deed urenlang haar best om mij daarvan te overtuigen. Maar ik ben niet zoekende: ik weet mijn weg inmiddels echt wel. Ik sta wel open en laat binnenkomen wat anderen zeggen, maar ik voel en besluit zelf wat ik er wel of niet mee wil. ‘Wil je nog een bakje thee?’, vroeg ze na al een tijdlang praten. Ze vertelde veel persoonlijke verhalen. Over relaties waarvan de behoeften niet meer gelijk opliepen – toen zij door een persoonlijk verlies was geraakt – en die daardoor beëindigd waren. Het leek wel alsof ze mij “groomde”…
De individuele vrijheid van een mens STOPT daar, waar de vrijheid van een ander in gevaar komt.
(Brice De Ruyver)
Jij was maar een vreemde…
Jij hebt het scenario bedacht wie ik voor jou heb te zijn
Voor altijd bij jou moeten blijven, als slaaf van jouw leven
Wat een moment had te zijn, duurt nu al een eeuwigheid
Jij was maar een vreemde en ik liep even voorbij
Telkens als ik verder wil gaan, houd jij mij keihard tegen
Als een vlinder in een pot wil jij mij voorgoed vastzetten
Ik heb gewacht op verandering en ik heb gesmeekt
Maar jij stopt niet: jij laat mijn ziel maar niet vrij
Ik heb machteloos geschreeuwd en zieletranen gehuild
Maar ik moet blijven in jouw verhaal van onverwerkt verdriet
Jouw zielewonden wil je “helen” door mij mijn plek te ontnemen
Ik hoor daar niet. En jij? Jij bent totaal de weg kwijtgeraakt…
Ik ken de weg naar binnen en heb al mijn donker aanvaard
En aan het einde van de tunnel trof ik mijn bron van licht aan
Mijn eigen plek waarop ik nu leef, is niet voor jou bestemd
Jij hebt jouw zielereis, maar je weigert om de diepte in te gaan
Ik ben klaar met wachten op verandering: jij stopt niet
Hoe graag ik ook wil dat eindelijk onze wegen scheiden…
Ik ben het aan jou geketende geweten, wat in jezelf hoort te zijn
En ik ga verder, met de waarheid en het leven aan mijn zij!
Van buiten sprak je mooie woorden, over vrijheid en respect
Maar jouw daden spraken harder: je beknelde levensruimte
Nee jij gaf geen levensvreugde, maar zet mensen vast in jouw pijn
Jij was maar een vreemde. En ik? Ik liep even voorbij…
© Eva Pieters (september 2015)
N.a.v. de obsessieve en destructieve relatie die 2 vrouwelijke “helers” en hun spirituele netwerk vanuit hun eenzaamheid en Narcistische hoogmoedswaanzin met mij wilden aangaan. Ook op afstand. Plotseling had ik niets meer over mijn eigen leven te zeggen.
“Je vertrouwt me nu…” zei ze in het begin
En dat was het begin van het einde. Ze behandelde mij als haar vriendin of eigenlijk eerder als een toekomstige spirituele volgeling en wilde mij stap voor stap naar haar spirituele pad leiden. Er volgde ruim 2 uur pure indoctrinatie. Ongevraagde adviezen vlogen om mijn oren. Herhalend vroeg ze aan mij: “Ben je wel goed geaard?” Met daaronder de subtiele suggestie dat ik niet goed geaard zou zijn en dat er dus iets mis met mij was. Het begin van projectie. Want ook al heb ik eerder wel vaak moeite met aarden gehad ik ben nog nooit zo bewust op de aardbodem geweest als nu. En ik was niet druk, wat ik ben als ik niet goed geaard ben. Na een lang gesprek belandde ik eindelijk op de behandeltafel en kreeg niet de behandeling waarvoor ik eigenlijk kwam – Touch of Matrix – en die ze mij de vorige keer had gegeven (in 2011). Toen was er veel ruimte voor mezelf en het helingsproces van mijn lichaam geweest. Nu niet. Zij nam het heft in handen. En daar draaide het in de kern eigenlijk ook om: zij wist het en ik had slechts te volgen. Vreemde momenten ook: zoals het lachje om haar mond toen ze zei “Veel mensen zijn eenzaam…” Ze lachte me uit toen ik tijdens de behandeling iets kwetsbaars deelde en noemde het “een complexe behandeling”. Ze stelde regelmatig iets voor, wat mij over een grens zou trekken, naar haar spirituele pad…
Naderhand voelde het vreemd: was ik wel echt behandeld?
Ik had niet het gevoel als na de vorige keer of na andere behande-lingen. Sterker nog: ik voelde me slechter na deze “healing” dan ervoor. Ik was wel wat oude dingen kwijt geraakt, maar wat had ik ervoor terug gekregen? Ik had geen overwinningsgevoel, zoals anders en ik was ook wat numb. Ook sprakeloos door haar openlijke keuze voor destructief handelen naar anderen, waar ze mij ook van wilde overtuigen dat ik die schaduw nodig had. Dan zei ze steeds weer: “Je mag destructief naar anderen toe zijn…” Schaduwdelen omarm ik, maar ik laat ze nooit verkeerd handelen naar anderen: daar ligt mijn grens. En als rode draad zei ze ook steeds dat ik naïef of in het “niet-weten” had te zijn en ik zei steeds nee. Op de terugweg dacht ik daar veel over na en ik bleef van binnenuit stellig: nee ik ga niet meer naïef zijn. Wel open, maar niet naïef. Niet zonder bewustzijn. Ik blijf bewust van wat ik wel en niet wil en van mijn goedheid in handelen. Al stel ik wel grenzen. En dat kan hard overkomen als iemand andere behoeften heeft. En al kunnen anderen – zoals zij – kennelijk wel besluiten bewust gemeen te zijn tegen gevoelige(re) mensen. Ik kan en doe dat niet: daarmee verraad ik mezelf en mijn diepste waarden. Ik zal nooit bewust anderen willen aandoen wat mij onbewust en soms ook bewust aangedaan is. De nacht erna heb ik slecht geslapen en kwamen er dingen in mij naar boven die niet van mij waren.
Ik weet: deze “healing” was niet 100% zuiver
Ik voel me gebruikt. En ik voel me sterk. Want ik blijf trouw aan mijn waarden en geef daarmee niet op wat mij juist tot ‘mij’ maakt. Wat zij wilde dat ik opgaf: mijn grenzen. En mijn goedheid. En dat ligt voor mij dichtbij gevoeligheid en empathie. Op het moment dat ik bewust slecht voor een ander wil zijn – waar zij openlijk achter stond en ook niet schroomde om naar te handelen – geef ik mijn menselijkheid en mijn liefde voor de mensheid èn voor mezelf op. En dan winnen alle mensen in mijn leven die mij ooit slecht behandeld hebben. Ik kies voor goedheid en bewustzijn boven alles. En ik kies mijn eigen pad. En één ding is na deze “healing” vol met projectie en energetische verstrengeling duidelijk: zij ziet mij nooit meer terug.
Ik was over de verkeerde drempel gestapt…
Ik was in de onveilige handen terecht gekomen van een getraumati-seerde vrouw, die de tent niet sluit om eerst eens goed voor zichzelf
te zorgen… Ze was er totaal niet bij en was volledig in haar eigen dissociatieve wereld, vol met illusies en met innerlijke en uiterlijke demonen, die ze vervolgens op mij projecteerde. Ze werd daardoor een destructieve “heler”. Zij wilde mij niet beter maken. Nee zij wilde mij afhankelijk maken: van haar en de “hogere”, donkere machten die zij aansprak en van het briefje wat ik “nodig” had. Aan het voeten-einde van de behandeltafel zag ze een man staan, die was volgens haar dood: “Ja soms zijn ze nog niet klaar…” En aan het eind van de “behandeling” gaf ze mij een briefje met iets van 8 of 10 getallen erop. Die had ze “doorgekregen” en had ik bij me te dragen, maar ze wist niet waarom… ’s Avonds voor het slapen heb ik mijn innerlijk ge-checkt en die zei: ‘Wegdoen dat briefje. Meteen!’ Ik heb mijn intuïtie gevolgd en het verscheurd. Ik legde de link tussen “naïef moeten zijn” met wat er op het o zo belangrijke briefje voor mij stond en haar openlijke overgave aan destructiviteit. Ja ik weet nu: ik ben op het verkeerde moment de verkeerde drempel over gestapt. De vorige keer zo in mijn kracht gekomen bij de Touch of Matrix die Wilma mij toen gaf (eind 2011). Ik wilde nu alleen nog maar wat bodemsporen weg-werken, zodat ik eindelijk werkelijk voor mijn geluk zou gaan.
Ik kwam alleen maar voor een Touch of Matrix behandeling…
Nooit meer dezelfde…
Haar “behandeling” heelde mij niet, maar bracht mij terug bij af.
En hertraumatiseerde me. Mijn vertrouwen was weer stukgemaakt. Een tijdlang heb ik dan ook geen behandelaars meer durven opzoe-ken. De eerste keer op de behandeltafel bij nieuwe behandelaars (eind 2013) kwam de onveiligheid van de “behandeling” in 2012 er met opgeslagen getraumatiseerde lichamelijke gevoelens uit… Ik was door Wilma uit mijn kracht gehaald, omdat zij belangrijker voor mij wilde zijn dan mijn innerlijke stem. Ik heb zeker 3 maanden nodig gehad om weer enigszins op het niveau van ervoor terug te komen [notitie 2017: en nog vele jaren nodig gehad om alles te onderzoeken en om er helemaal los te van komen.] En tegelijk zou ik nooit meer dezelfde zijn… Eén keer te vaak was iemand te ver met mij gegaan.
Ik mocht niet mijn eigen levensdoelen bepalen… Mijn droom – met kinderen werken – is die dag van mij afgepakt. Dagboek 27-4-2012: Ze keken me aan, glimlach en stralende ogen. “Knutselen” zei het éne meisje. En allebei deden ze hetzelfde na de eerste seconde van blije herkenning. Ze keken weg. Want daar stond de knutseljuf, ze herkenden haar, en toch was ze niet meer dezelfde…
Daar stond ik dan één week later: from hell and back… Ik heb me weer uit de greep van een veel te grote en ook nog eens een zeer gevaarlijke invloed – van iemand die ongetwijfeld zelf bang is voor echte intimiteit en mij daarom op een vreselijke manier wilde veran-deren in wie ik niet ben – kunnen ontworstelen. En daar stond ik dan enigszins weer als ik. En toch was ik niet meer dezelfde. En niemand zal werkelijk begrijpen waar ik doorheen gegaan ben en aan wat voor vreselijks ik – door het oog van de naald – ontsnapt ben vorige week vrijdag. Niemand behalve ik.
Ik las over “Spiritueel Misbruik”: ja dat is mij overkomen
Ook schrok ik toen ik niet lang na de “behandeling” in 2012 op een website las over zwarte magie toepassen en dit herkende. Ja dat was haar doel: alles inzetten om mij mijn eigen wil te ontnemen. Enkele weken later en ik sta weer enigszins overeind: door keuzes te maken. Ik voel me weer vrij: vooral ook in mijn hoofd. Daar zat het niet goed, alsof er een rem op geplaatst was, zo voelde dat steeds… En ik heb mijn licht terug. Mijn gevoel is terug. Met haar niet-werkelijke-heling was alles dagenlang stopgezet wat mij tot mij maakte. En ik ben nog nooit zo opgelucht en blij geweest om weer mezelf te zijn: de ik die
ik ben met al z’n ups and downs. Want niets vreselijkers dan zo ver weg te zijn van wie je werkelijk bent, want dan leef je niet. Vooral als gevoel stopt. En daar heeft zij mee gerommeld. Maar één ding is voorgoed veranderd: niet meer zomaar openheid. Niet meer te dichtbij mij. Eén keer te vaak gekwetst… En opnieuw een trauma-tische wond in binding… Dat na alles wat ik gedaan heb om te helen er weer iemand in staat was om zo vreselijk dichtbij te komen, dat ik daarna niet meer (van) mezelf was. Ik mag weer opnieuw beginnen om uit te vinden wat intimiteit is en of een ander er werkelijk goed mee om kan gaan… Liever had ik een behandelaar gehad die 100%
te vertrouwen was geweest. Of liever nog: dat ik kan geloven dat anderen ook goedheid op één zetten i.p.v. voor eigenbelang anderen (op een achterbakse manier) afhankelijk van hen te willen maken.
Geen geweten hebben, of die hierbij niet meer (willen?) horen, dat raakt mij nog het meest…
Ik wilde weer verder met mijn eigen leven gaan
Zo goed en zo kwaad de draad weer oppakken, de traumatische gevolgen overwinnen, de les ervan leren, het stof van mijn voeten schudden en verder gaan. Helaas was dat niet wat zij – en haar spirituele netwerk – ook in gedachten had…
Van slachtoffer tot missie om spiritueel misbruik te stoppen
Ze dachten: “Die heeft een moeilijke jeugd gehad en is Hooggevoelig, dus die pakken wij wel even”. Het was 20-4-2012. Zij voerde een “healing” uit, onder de destructieve invloed van haar Reiki leermeester en – doordat ze zeer onbewust was stond ze open voor alles wat haar kanaal oppikte – o.a. van Joke Damman (Jomanda, die toen nog voor het donker koos, maar zij is via het Universum gespiegeld om haar wraak op de mensheid los te laten, en dat deed ze.) Juist omdat ik die dag van mijn vrijheid werd beroofd, ben ik gaan onderzoeken wat er gebeurd is, om weer een vrij mens te kunnen ZIJN. En zo kwam ik uit bij de onzichtbare invloed van leermeesters: Spirituele Narcisten die mijn leven en dat van anderen opeisen. O.a. door programmeringen met onzuivere intenties. Omdat ze zichzelf niet van binnenuit helen en willen heersen vanuit hun ego en angst. Alles wat ze in de zichtbare wereld niet voor elkaar kunnen krijgen, wordt wel even in het donker geregeld.* Zonder mijn en jouw vrije wil te respecteren.
En dat accepteer ik niet. En zo begon mijn strijd voor mijn èn jouw vrijheid: voor een betere wereld voor IEDEREEN.
© Eva Pieters (oktober 2015; revisie mei 2025)
* Zie mijn blogs met affirmaties wat ik de afgelopen jaren ontdekt heb wat ze allemaal doen… En er volgt nog een blog met mijn volledige Algemene Zuivering, waarmee ik alles uitvoerig verwijder.
Machtgrensbewaker : Heel jezelf, dan laat je anderen ook HEEL
Eigen tekst n.a.v. de “healing” die zij mij gaf op 20-4-2012. Een behandeling die niet zuiver was. Het primaire doel was niet om mij vooruit te helpen, maar om mij zowel energetisch als spiritueel te verstrikken met haar behoeften en die van het spirituele netwerk waarin ze zichzelf gevangen had laten zetten. Doordat er geen ware heling plaatsvindt handelen veel getraumatiseerde “spirituele” mensen vanuit de verlatingsangst in hun kindbewustzijn en hebben ze zichzelf het recht toegekend om jouw leven te mogen claimen. Zonder jouw vrije wil te respecteren. Ik kan je verzekeren dat dit door de oude spirituele wereld onder de bodem via spiritualiteit wordt geregeld. Bij iedereen die even over de drempel stapt. Totdat ik mijn missie kreeg. Met dank aan het Universum en Joke Damman.
Reageren op dit blog? Helaas ontvang ik teveel hardnekkige spam, met als enige doel om bij deze site te kunnen inbreken, dus staat de reactieknop voortaan uit. Stuur mij een bericht via de slotpagina