“Tweelingziel?” Een moeilijke reis vind ik niet erg, mits deze mooie verbinding stap voor stap ook tot de bestemming leidt: LIEFDE & GROEI. Maar na 5 jaar stilstand geloof ik er niet meer in. Aan de éne kant zijn we door het Universum voor elkaar uitgekozen, maar dat alleen is niet genoeg. Je moet beiden dit geschenk kunnen en willen ontvangen. Ik ken je niet eens, want je laat je niet echt kennen. Dat gebeurd namelijk in een echte relatie. En dat ga je mij nooit geven. En ik kan het niet meer zoals eerder, dat is echt voorbij, voor een zielsverwant die eeuwig achter de bosjes naar mij wil blijven staren, maar nooit, nooit de stap naar Liefde & Groei gaat zetten!
Volgens het Universum mag jij misschien de beste spirituele match voor mij zijn, maar in werkelijkheid: een “man” die niet wil GROEIEN is de slechtste match voor een ontwaakte vrouw, klaar om lief te hebben en bemind te worden, vanuit haar hart & ziel!
“THE MAN WHO WALKS WITH THE HEALER.
When a man chooses a woman who follows her calling,
his only chance to maintain the connection is in following her…
and above all in creating space for her to follow her own path.”
(FB / Source of the Earth)
Geheimen van het hart
Zeg me, wat als je de liefde
Van je leven hebt ontmoet…
En je hebt haar laten gaan
Ga je dan gewoon maar door?
En verberg je je pijn achter
Een glimlach, alsof het niets was…
Maar in de nacht lig je weer
Wakker en kijk je achterom
Als jij het nu over kon doen
Zou je het dan anders doen?
Of is deze strijd deel van
Ons pad op weg naar elkaar?
En moest het zo zijn dat je
Eerst voelt wat je nu kwijt bent?
Om te waarderen wat er was
Toen onze liefde stroomde…
Maar het leven gaat verder
Je kunt niet terug, wel vooruit
Ook daar waar wij elkaar eens
Ontmoetten is niet meer als toen
En ik ben niet meer dezelfde
Maar ik sta nog steeds achter
Mijn keuze en net als toen
Toont mijn hart mij de weg vooruit
Zeg me, wat als je de liefde
Van je leven hebt ontmoet…
Als jij het nu over kon doen
Zou je haar weer laten gaan…?
© Eva Pieters (28-4-2022)
Die zin “wat als je de liefde van je leven hebt ontmoet…” kwam als eerste meteen bij mij binnen – via de geheimen in jouw hart – toen ik vandaag even in de plaats was waar wij elkaar in 2017 hebben ontmoet… Terwijl ik op weg was naar de plaats waar het Universum mij nu voor werk naar toe leidt: jouw woonplaats.
Mijn “tweelingziel”
Mijn verhaal begint op 25 augustus 2017. Ik ging op sollicitatiege-sprek en ontmoette hem. Hij bleef eerst in de deuropening staan. “Ah keurig op tijd”, zei hij en keek mij glimlachend aan. Een toekomstige collega achter hem vroeg wat, maar hij hield zijn blik als gehypnoti-seerd op mij gericht en bleef mij met glinsterende ogen aankijken. “Nee”, zei hij, “ik moet eerst met mevrouw Pieters praten.” Normaal ben ik heel mondig en zou ik hem gecorrigeerd hebben (ik was nog getrouwd en droeg de naam van mijn man), de woorden kwamen in mij op, maar door onze sterke energetische verbinding besloot ik te zwijgen. Hij zei: “ik moet even wat regelen, ik ben zo weer terug…” Terwijl hij weg was merkte ik aan alles in mijn lichaam wat een intensiteit er op mij af gekomen was. Alsof de bliksem tussen ons in geslagen was! Achteraf weet ik dat hij meteen verliefd was, vanaf de eerste seconde dat hij mij zag. Hij kwam terug voor het gesprek, stak z’n hand naar mij uit, boog naar voren en stelde zich voor: “Guido”.
Aantrekken en afstoten
Op het werk liet hij regelmatig merken hoe leuk hij mij vond en zo hadden we onze momenten. Zoals die keer dat ik per ongeluk met mijn arm zijn been aanraakte en ik de elektriciteit tussen ons voelde stromen! Een keer begon hij over mijn leerboek (ik was toen met een cursus bezig) en zei “Ben je nou nog met dat boek bezig?!” en voegde er aan toe dat het niets voor hem was: leren. Spontaan zei ik: “Het hele leven is leren”. Die zin kwam intuïtief bij mij binnen en was raak! Ik had hem gespiegeld op een pijnpunt. En precies dat – weet ik nu – is de reden dat wij nu nog steeds niet samen zijn… Ik heb mij verzet, maar uiteindelijk kon ik er niet meer om heen: ik was verliefd! Inmid-dels waren onze wegen gescheiden en hij kwam in een donkere fase terecht. Ik had hem mijn gevoelens verteld, maar hij reageerde bot: negatief en kwetsend. “Hij heeft je weggejaagd.” zei mijn intuïtie.
En ik moest loslaten en verder gaan…
Mijn scheiding, jaren van intense wederzijdse gevoelens voor elkaar, gedichten en vele blogs over hem geschreven, veel verdriet, soms een bericht van mij, maar hij zweeg… Ja, hij denkt, droomt en staart al jarenlang weet ik. Maar hij durft niet de stap naar de realiteit te maken. Met vallen en opstaan kon ik hem loslaten en verder gaan, dan weer een terugval, verliefd op een andere man en daarmee hem de afgelopen 1 ½ jaar los kunnen laten. En ik dacht dat het nu achter mij lag… Totdat ik 1 week geleden met een opleiding begon en we allerlei meditaties doen. En daarmee keerde ik ook weer dieper terug naar mijn hart en daar was hij weer. Letterlijk gaf mijn intuïtie zijn volledig naam door in een meditatie en mijn tranen stroomden weer… En ik schrijf het éne gedicht na de andere, en de eerste begint met de woorden: “Terugkeren naar mijn hart, Is terug gaan naar jou…”
En sindsdien zet het Universum weer alles in beweging om ons bij elkaar te brengen en leiden alle sporen zijn kant op…
“Maar hij is niet gelukkig…” *
Gisteren zie ik een ekster en ik zoek de betekenis op: “Op jouw ontdekkingsreis kun je worden verleid door mensen en situaties die er uitzien als een blinkende schat. Misschien kom je er nu achter dat je je te veel liet verleiden of dat iemand niet oprecht met je was.” Dat doet mij aan Guido denken… Dan vanmorgen een droom: Guido is op tv, hij praat honderduit. Ik zie ook een baby. Hij is met een vrouw. Interessant is dat ZIJ totaal niet in beeld komt… (Op social media kan ik hierover niets zien: hij staart dagelijks bij mij, maar houdt zijn leven angstvallig verborgen.) De reporter vertelt dat hij haar op het werk heeft ontmoet. Dat hij wel met een andere vrouw stappen durft te zetten om samen te zijn, is kwetsend, en raakt mij in de droom. En dat is ook zijn bedoeling, zegt een stemmetje in mij als ik dit opschrijf. Hij is verder gegaan, maar vanuit zijn donkere kant. Tweelingenzielen is GROEI, dat wil hij niet.
Nooit een man. Nooit een begin…
“Tweelingziel” of niet, als hij de stap naar verbintenis met mij niet durft te zetten en met een ander wel, dan is het voor mij nu echt voorbij. Sinds Davy tussenbeide kwam (begin 2020) om via Guido mij te krijgen was de eens zo mooie verbinding tussen ons al veranderd. En mijn hart was moe en liet los en ik werd verliefd op een ander… Misschien moest zijn naam in de meditatie op mijn opleiding weer naar boven komen om de laatste diepe sporen in mijn hart te kunnen helen en nu echt closure te krijgen, om daarna weer vooruit te kunnen. “Dan houdt hij niet genoeg van u”, zei een vrouw met wie ik in december een mooi gesprek aan de lijn had. Als hij echt van mij hield – als een man – dan had hij stappen gezet richting mij. Altijd een jongen, die impulsief van het éne naar het andere idee springt, maar nooit zichzelf diep hecht, nooit een man. Ga jij maar lekker verder spelen en (jezelf) kwetsen, dan ga ik verder met LEVEN.
Loslaten dat heb ik 2 jaar geleden gedaan. En nu: “Terugkeren naar mijn hart, Is terug gaan naar jou…” Maar niet meer zoals toen. Ik ga mijn hart niet meer open stellen voor alleen maar valse hoop… Er verandert niets, totdat jij eindelijk jouw mond opentrekt. Dat heb ik toen besloten en daar blijf ik bij. Het Universum leidt mij weer jouw kant op: de verbinding is er en kan ik niet ontkennen, maar mijn hart is pas weer van jou als jij groeit en ook mijn kant op beweegt.
“Hij zit ermee in zijn maag” (intuïtie 5-5-2022)
“Of het contact met je tweelingziel hersteld is?”
Bijzonder bericht ontvangen. “Door toeval ben ik zojuist op deze website beland.” Ik geloof niet in toeval, wel in het Universum. Vaak krijg ik een bericht op mijn website, waarmee het Universum mij weer op iets wil focussen. En zo weet ik door de bizarre samenloop van omstandigheden in de week voor onze ontmoeting in 2017 dat het zo moest zijn dat Guido en ik elkaar ontmoetten…
De ontwikkeling gaat verder, ik heb weer veel geschreven, het is tijd voor een nieuw blog… En ik schrijf deze vrouw, die aangeeft zelf ook in deze “moeilijke reis” te zitten terug: Wat leuk dat je mijn blog van 4 jaar geleden las en geïnteresseerd bent in de verdere ontwikkeling! “Of het contact met je tweelingziel hersteld is?” Nee. Hij is nog steeds op de vlucht – ook al beseft hij nu wel dat hij de liefde van z’n leven heeft laten gaan – door geen stappen te zetten… Het Universum heeft mij nu naar zijn woonplaats geleid waar ik (hybride) werk. En hij weet dat ik daar ben: dat kan hij lezen èn hij pikt mij daar ook op, weet ik… Ook zie ik al langere tijd vaak dubbele getallen en de afgelopen dagen weer veel stelletjes samen als tekens… Maar wat nu? Wat doet hij als hij mij tegenkomt? Wat als hij nog steeds niet zijn hart maar de angst laat leiden, of eigenlijk symbolisch gezien: laat lijden?
Er is veel stilstand in de wereld
En hoe vreemd het ook lijkt: veel mensen kiezen niet voor geluk. Dan heb je te voelen en te helen, patronen te doorbreken. Kortom: willen werken aan jezelf en een beter leven voor jezelf willen: geluk en liefde van binnenuit. Juist in een relatie ben je elkaars spiegel en kan je zoveel leren en – terwijl elk zijn verantwoordelijkheid neemt – samen groeien. Maar in deze moderne tijd durven we dat niet meer: relaties en groeien. En dus staan we stil… En ik heb teveel hartenpijn hierdoor gehad de afgelopen jaren, die voelen voor mij als verspilde jaren. Ik wil mijn hart volgen, groeien en LEVEN. Ik heb zojuist met een training weer mijn patronen onder ogen gezien. Zolang ik ongelukkig ben in ‘onze veilig, afstandelijke relatie’, durf ik nu terecht mijn hart niet meer voor hem te openen… Zoals in elke relatie kan ik maar de helft van het werk doen. Elke nieuwe stap zorgt ook voor angst… Ook voor mij (met een nieuwe relatie of nu met een nieuwe baan). Aan hem of hij nu de moed heeft om voor de liefde te kiezen en durft te ontvangen wat het Universum hem geeft…
“Hij voelt dat hij je kwijt is…”
De opleiding voor Lichtwerker heb ik helaas moeten stoppen**, dus daar zal ik niet meer via de meditaties aan een “tweelingziel” worden herinnerd. En zoals het nu is tussen jou en mij – een gebroken lijn van herinneringen aan liefde in onze harten van wat eens zo’n mooie verbinding was, maar jouw ego nog steeds liever op de vlucht voor de spiegel in mij – vind ik dat niet erg. Het Universum heeft mij jouw kant op geleid, maar de uitkomst ligt niet (alleen) in mijn handen… En ik ga je niet zoeken, je vindt mij maar. Welke verbinding er ook al jarenlang is, hoe dichtbij jouw ziel vaak ook is, de realiteit is: elke dag ga ik verder, moet ik verder alleen. “Hij voelt dat hij je kwijt is…” Dàt is waar je het meest om geeft. Het hart van een vrouw claimen voor jouw behoeften is niet van haar houden… Ik ben niet geboren om een bloem te zijn om geplukt te worden, naar te staren en dan… niets geven. Ik ben geboren om te LEVEN, te bloeien, mijn leven te delen met een zielsverwant, lief te hebben en bemind te worden. Het is tijd om los te laten wat mij ongelukkig maakt. Als er één stilstaat, komt de rest ook niet in beweging. Ook die baan in jouw woonplaats.
Ik sta op en ga weg. Ik verdien beter. Een man die durft te leven, mij de wereld laat zien, risico’s neemt in de liefde, die ook zijn hart opent en ervoor kiest om samen met mij te GROEIEN. En niets minder.
“Guido houdt niet van mij” (9-10-2022)
Dat is de zin die ik gisteravond hardop zeg. En ik slaap weer slecht. Ik had zijn energie eerst moeten verwijderen. Maar ik ga verder en ik vergeet mensen die achter mij liggen… “Je hebt eerst structuur nodig. En dan op hem wachten.” Die beide zinnen uit een intuïtieve droom van begin 2018 – toen alles nog vers was en de verliefdheid nog leuk was – moet ik nu om lachen. Omdat ik graag meer structuur wil, maar dat moeilijk is met wat ik vanuit mijn Heldervoelen/weten oppik: voor mijn missie en o.a. mannen op mijn pad die wel blijven hangen, maar niet doorzetten…*** En die 2e zin: nee, het is 2022, ik wacht niet meer. Een man die niet voor liefde & groei kiest maakt mij – en zichzelf – diep ongelukkig! Diep in mijn hart zal hij altijd blijven, maar ik moet verder. En zijn energie is er altijd, omdat hij om mij heen blijft hangen, maar dat is voor mij niet genoeg. Indirect ben je er wel, overal, maar nooit ben je zichtbaar en echt bij mij. Ik verdien een man aan mijn zijde. “Tweelingziel?” Soms praat ik er over, maar mijn hart gelooft er niet meer in. Het is niet alleen het op jezelf zijn om van jezelf te leren houden, maar juist ook in de relatie dat 2 mensen verder groeien. GROEI… dat punt komt niet.
Love used to have meaning…
Ik ben niet meer die vrouw die zielsveel van jou houdt. Ik geef niet meer alles… Ik ben de vrouw die haar open hart geeft, huilt en weer opstaat en keuzes maakt voor groei, ook al verlies ik jou. Zoals ik ook in 2018 moest doen met mijn ex-man, omdat het Universum mij mijn pad wees: ik had te kiezen voor GROEI. En eerlijk gezegd: ik ben je al kwijt, sinds het moment dat ik jou vertelde wat ik voor je voelde… (december 2017) Het is tijd om verder te gaan, vooruit te bewegen. Is het niet met, dan is het zonder jou. Een man die van mij houdt die onderneemt actie om bij mij te ZIJN. Ik ga verder alleen. Ja er is die diepe wens, maar ik wacht en ik zoek niet meer. Ik weet dat ik hem op een dag zal ontmoeten en misschien heb ik hem al ont-moet…*** Ik ga verder en mijn hart staat weer open, alleen voor een man die ècht om mij geeft en voor bewustzijn en liefde kiest. Maar de realiteit van liefde is in deze moderne tijd een bittere pil. Ik ben mannenmoe. Want ik tref muren rond zijn hart, omdat hij na één teleurstelling in de liefde – degene die ongetwijfeld niet bij hem hoorde – hij zijn hart niet heelt en niet meer durft te openen…
Wat doe je als je droom niet waar wordt?
De realiteit is: met de mannen waar ik iets voor voel(de) blijft het een droom en daar moet ik mij bij neerleggen. Hoe bizar is het dat ik voel dat ik van hem houd en wat zou kunnen ZIJN… èn ook zijn gevoelens voor mij voel en toch moet ik verder gaan, alleen. Omdat er wel die mooie zielsverbinding is, maar we in het echt nooit bij elkaar komen. Zijn keuze. Wat doe je als je droom niet waar wordt? Dan moet je loslaten… Ik hoor de echo van jouw hart in de verte, maar jij zwijgt en ik raap de scherven van mijn hart weer op. Mijn hart kiest steeds verkeerd. Zijn angst is groter dan zijn liefde. Ik kan alleen mezelf veranderen – of liever gezegd: ontwikkelen – en ik wil deze stilstand doorbreken. Geïnspireerd door de prachtaflevering “Do you know?” uit Grey’s Anatomy (seizoen 10) waarin Yang besloot om Hunt los te laten, omdat ze niet hetzelfde doel hebben. Mijn hart wil echt LEVEN èn liefhebben, maar is niet thuis in deze wereld die negativiteit van oude wonden niet innerlijk heelt, maar tussen ware verbinding en ontwikkeling in het leven laat staan. Ik moet verder, sta op en kijk vooruit naar de open weg die voor me ligt. En misschien moet ik nog dieper loslaten en net zoals ik ooit afscheid nam van mijn kinderwens ook van deze droom afscheid nemen…
En dan voel ik voor eerst echt vrede met mijn besluit. Het voelt goed om mijn droom van een leven met een nieuwe partner nu los te laten en het boek echt te sluiten. Na telkens weer van een bijzondere ziels-verbinding in een destructieve relatie te belanden, door zijn vlucht-gedrag, zonder hoop op een toekomst, heb ik weer toekomstgevoel: alleen. Ik voel dat ik nu eindelijk echt van binnenuit ook klaar ben om een nieuw hoofdstuk in mijn leven te beginnen. Want ondanks wat ik voor hem voel(de) en hij voor mij: ik gaf mijn hart aan iemand die niet bereid was om ook zijn hart aan mij te geven.
(c) Eva Pieters (mei – oktober 2022; revisie maart 2024)
Laatste update: 2-3-2024. Terug naar de oorspronkelijk titel (oude was: “Tweelingziel? GROEI… dat punt komt niet”) Kleine wijzigingen in tekst en opmaak. En 2 nieuwe alinea’s (februari 2024)
* zegt mijn intuïtie als ik deze tekst uitwerk en op Facebook plaats.
** Om mezelf te beschermen, zie het blog Machtgrensbewaker
*** En daarmee bedoel ik niet degenen die ik vanuit mijn lichaam en intuïtie al maanden of jaren geleden heb afgewezen, omdat hun enige doel is om via mij te “leven”. En die nog steeds om mij heen blijven hangen: nee is NEE. Misbruik en sexdating is geen liefde.
Reageren op dit blog? Helaas ontvang ik teveel hardnekkige spam, met als enige doel om bij deze site te kunnen inbreken, dus staat de reactieknop voortaan uit. Stuur mij een bericht via de slotpagina
Tweelingziel: de reis naar diepere verbinding in samen ZIJN ?