Ze dachten: “Die heeft een moeilijke jeugd gehad en is hooggevoelig, dus die pakken wij wel even”. Het was 20-4-2012. Wilma voerde een “behandeling” met mij uit, onder de destructieve invloed van haar leermeester Bert en – doordat ze zeer onbewust is stond ze open voor alles wat haar kanaal oppikte – van Joke Damman (Jomanda, die toen nog voor het donker koos, maar zij is via het Universum gespiegeld om haar wraak op de mensheid los te laten, en dat deed ze.) Maar juist omdat ik die dag van mijn vrijheid werd beroofd, ben ik gaan onderzoeken wat er gebeurd is, om weer een vrij mens te kunnen ZIJN. En zo kwam ik uit bij de onzichtbare invloed van leermeesters, die de levens van anderen opeisen, omdat ze zichzelf niet helen en heersen vanuit angst. Alles wat ze in de zichtbare wereld niet voor elkaar kunnen krijgen, wordt wel even in het donker geregeld…
De individuele vrijheid van een mens STOPT daar,
waar de vrijheid van een ander in gevaar komt.
(Brice De Ruyver)
20-4-2012 – Ze wist het precies: wat mijn weg is…
En ze deed urenlang haar best om mij daarvan te overtuigen. Maar ik ben niet zoekende, ik weet mijn weg inmiddels echt wel. Ik sta wel open en laat binnenkomen wat anderen te zeggen hebben, maar voel wat ik er verder mee wil. ‘Wil je nog een bakje thee?’ vroeg ze na al een tijdlang praten. Ze vertelde veel persoonlijke verhalen. Relaties waarbij de behoeften niet meer gelijk opliepen – toen zij door een persoonlijk verlies behoeftiger werd – en beëindigd waren. Het leek wel alsof ze mij “groomde”, als een vriendin of eigenlijk eerder als een spirituele volgeling voor de toekomst, om mij stap voor stap op haar persoonlijke en spirituele pad te krijgen. Er volgde ruim 2 uur pure indoctrinatie. Ongevraagde adviezen vlogen om mijn oren. Herhalend vroeg ze in het begin of ik wel goed aardde. Met daaronder de sub-tiele suggestie dat ik niet goed geaard zou zijn en dat er dus een probleem met mij was… Het begin van projectie. Want ook al heb ik vaak moeite met aarden gehad, ik ben nog nooit zo bewust op de aardbodem geweest als nu. En ik was niet druk (wat ik ben als ik niet goed geaard ben). Na een lang gesprek belandde ik eindelijk op de behandeltafel en kreeg niet helemaal de behandeling waarvoor ik eigenlijk kwam (Touch of Matrix) en die ze mij de vorige keer had gegeven. In die behandeling was er veel ruimte voor mezelf en het helingsproces van mijn lichaam geweest. Nu niet. Zij nam het heft in handen. En daar draaide het in de kern eigenlijk ook om: zij wist het – en ik had te volgen. Vreemde momenten ook: zoals het lachje om haar mond toen ze zei “Veel mensen zijn eenzaam…” Ze lachte me uit toen ik tijdens de behandeling iets kwetsbaars deelde en noemde het “een complexe behandeling”. Ze stelde regelmatig iets voor, wat mij over een grens zou trekken, naar haar spirituele pad…
Naderhand voelde het vreemd: was ik echt wel behandeld?
Ik had niet het gevoel als na de vorige keer of na andere behande-lingen. Sterker nog: ik voelde me slechter na de behandeling dan ervoor. Ik was wel wat oude dingen kwijt geraakt, maar wat had ik ervoor terug gekregen? Ik had geen overwinningsgevoel, zoals anders. En was ook wat numb. Ook sprakeloos van haar openlijke keuze voor destructief handelen naar anderen, waar ze mij ook van wilde overtuigen dat ik die schaduw nodig had. Dan zei ze steeds weer: “Je mag destructief naar anderen toe zijn…” Schaduw-delen omarm ik, maar ik laat ze nooit verkeerd handelen naar ande-ren: daar ligt mijn grens. En als rode draad zei ze ook steeds dat ik naïef of in het “niet-weten” had te zijn en ik zei steeds nee. Op de terugweg dacht ik daar veel over na en ik bleef van binnenuit stellig: nee ik ga niet meer naïef zijn. Wel open, maar niet naïef. Niet zonder bewustzijn. Ik blijf bewust van wat ik wel en niet wil en van mijn goedheid in handelen t.o.v. anderen. Al stel ik grenzen (en dat kan hard overkomen als de ander andere behoeften dan mij heeft) en al kunnen anderen – zoals zij – kennelijk wel besluiten bewust gemeen te zijn tegen gevoelige(re) mensen. Ik kan dat niet en doe dat niet: daarmee verraad ik mezelf en mijn diepste waarden. Ik zal nooit bewust willen aandoen wat anderen mij onbewust en soms ook bewust aangedaan hebben. De nacht erna heb ik slecht geslapen en kwamen er dingen in mij naar boven die niet van mij waren.
Ik weet: de behandeling was niet 100% zuiver
Ik voel me gebruikt. En ik voel me sterk. Want ik blijf trouw aan
mijn waarden en geef daarmee niet op wat mij juist tot mij maakt.
De waarde die zij wilde dat ik opgaf: goedheid. En dat ligt voor mij dichtbij gevoeligheid en empathie. Op het moment dat ik bewust slecht naar een ander wil zijn – waar zij openlijk achter stond en ook niet schroomt om naar te handelen – geef ik mijn menselijkheid en mijn liefde voor de mensheid – en voor mezelf – op. En winnen alle mensen in mijn leven die mij ooit slecht behandeld hebben. Ik kies voor goedheid en voor bewustzijn, boven alles. En ik kies mijn pad.
En één ding is na deze “behandeling” vol met projectie en energe-tische verstrengeling duidelijk: zij ziet mij nooit meer terug.
Ik was over de verkeerde drempel gestapt…
Ik was in de onveilige handen terecht gekomen van een getraumati-seerde vrouw, die de tent niet sluit om eerst eens goed voor zichzelf
te zorgen… Ze was er totaal niet bij en was volledig in haar eigen dissociatieve wereld, vol met illusies en met innerlijke en uiterlijke demonen, die ze vervolgens op mij projecteerde. Ze werd daardoor een destructieve “heler”. Zij wilde mij niet beter maken. Nee zij wilde mij afhankelijk maken: van haar en de “hogere”, donkere machten die zij aansprak en van het briefje wat ik “nodig” had. Aan het voeten-einde van de behandeltafel zag ze een man staan, die was volgens haar dood: “Ja soms zijn ze nog niet klaar…” En aan het eind van de “behandeling” gaf ze mij een briefje met iets van 8 of 10 getallen erop. Die had ze “doorgekregen” en had ik bij me te dragen, maar ze wist niet waarom… ’s Avonds voor het slapen heb ik mijn innerlijk ge-checkt en die zei: ‘Wegdoen dat briefje. Meteen!’ Ik heb mijn intuïtie gevolgd en het verscheurd. Ik legde de link tussen “naïef moeten zijn” met wat er op het o zo belangrijke briefje voor mij stond en haar openlijke overgave aan destructiviteit. Ja ik weet nu: ik ben op het verkeerde moment de verkeerde drempel over gestapt. De vorige keer zo in mijn kracht gekomen bij de Touch of Matrix die Wilma mij toen gaf (eind 2011). Ik wilde nu alleen nog maar wat bodemsporen weg-werken, zodat ik eindelijk werkelijk voor mijn geluk zou gaan.
Ik kwam alleen maar voor een Touch of Matrix behandeling…
Nooit meer dezelfde…
Haar “behandeling” heelde mij niet, maar bracht mij terug bij af.
En hertraumatiseerde me. Mijn vertrouwen was weer stukgemaakt. Een tijdlang heb ik dan ook geen behandelaars meer durven opzoe-ken. De eerste keer op de behandeltafel bij nieuwe behandelaars (eind 2013) kwam de onveiligheid van de “behandeling” in 2012 er met opgeslagen getraumatiseerde lichamelijke gevoelens uit… Ik was door Wilma uit mijn kracht gehaald, omdat zij belangrijker voor mij wilde zijn dan mijn innerlijke stem. Ik heb zeker 3 maanden nodig gehad om weer enigszins op het niveau van ervoor terug te komen [notitie 2017: en nog vele jaren nodig gehad om alles te onderzoeken en om er helemaal los te van komen.] En tegelijk zou ik nooit meer dezelfde zijn… Eén keer te vaak was iemand te ver met mij gegaan.
Dagboek 27-4-2012: Ze keken me aan, glimlach en stralende ogen. “Knutselen” zei het éne meisje. En allebei deden ze hetzelfde na de eerste seconde van blije herkenning. Ze keken weg. Want daar stond de knutseljuf, ze herkenden haar, en toch was ze niet meer dezelfde…
Daar stond ik dan één week later: from hell and back… Ik heb me weer uit de greep van een veel te grote en ook nog eens een zeer gevaarlijke invloed – van iemand die ongetwijfeld zelf bang is voor echte intimiteit en mij daarom op een vreselijke manier wilde veran-deren in wie ik niet ben – kunnen ontworstelen. En daar stond ik dan enigszins weer als ik. En toch was ik niet meer dezelfde. En niemand zal werkelijk begrijpen waar ik doorheen gegaan ben en aan wat voor vreselijks ik – door het oog van de naald – ontsnapt ben vorige week vrijdag. Niemand behalve ik.
Ik las over “Spiritueel Misbruik”: ja dat is mij overkomen
Ook schrok ik toen ik niet lang na de “behandeling” in 2012 op een website las over zwarte magie toepassen en dit herkende. Ja dat was haar doel: alles inzetten om mij mijn eigen wil te ontnemen. Enkele weken later en ik sta weer enigszins overeind: door keuzes te maken. Ik voel me weer vrij: vooral ook in mijn hoofd. Daar zat het niet goed, alsof er een rem op geplaatst was, zo voelde dat steeds… En ik heb mijn licht terug. Mijn gevoel is terug. Met haar niet-werkelijke-heling was alles dagenlang stopgezet wat mij tot mij maakte. En ik ben nog nooit zo opgelucht en blij geweest om weer mezelf te zijn: de ik die
ik ben met al z’n ups and downs. Want niets vreselijkers dan zo ver weg te zijn van wie je werkelijk bent, want dan leef je niet. Vooral als gevoel stopt. En daar heeft zij mee gerommeld. Maar één ding is voorgoed veranderd: niet meer zomaar openheid. Niet meer te dichtbij mij. Eén keer te vaak gekwetst… En opnieuw een trauma-tische wond in binding… Dat na alles wat ik gedaan heb om te helen er weer iemand in staat was om zo vreselijk dichtbij te komen, dat ik daarna niet meer (van) mezelf was. Ik mag weer opnieuw beginnen om uit te vinden wat intimiteit is en of een ander er werkelijk goed mee om kan gaan… Liever had ik een behandelaar gehad die 100%
te vertrouwen was geweest. Of liever nog: dat ik kan geloven dat anderen ook goedheid op één zetten i.p.v. voor eigenbelang anderen (op een achterbakse manier) afhankelijk van hen te willen maken.
Geen geweten hebben, of die hierbij niet meer (willen?) horen, dat raakt mij nog het meest…
Dit spirituele misbruik om mensen te claimen vond plaats bij mij op 20-4-2012 en vindt (in)direct op afstand nog steeds plaats en stopt niet – ook niet na onze klacht aan Stichting LifeJoy in 2015 en enkele mails om te stoppen aan Carola en Wilma – mede onder invloed van destructieve goeroe’s Bert (Stichting LifeJoy) en Joke/Jomanda. Die mensen aan zich willen binden, voor hun behoeften, en daarvoor hun zelfbeschikkingsrecht aantast door ze te programmeren en te claimen, en daarmee een grove inbreuk maakt op de privacy en het eigen leven van anderen. Van iedereen die moet doen wat zij willen.
© Eva Pieters (oktober 2015)
(voorheen Eva van Woudenberg-Pieters)
20-5-2016 : 4 jaar later kan ik er pas de vinger op leggen: versto-ring van mijn lichaamsbewustzijn. Dat is geen heling. Dat is traumatisering. Zoals ik altijd al gezegd heb: ik ben op 20-4-2012 “behandeld” door een getraumatiseerde vrouw, die weigert zichzelf (vanuit haar lichaam) te helen; Conclusies 2017: d.m.v. andere technieken dan T.O.M. (o.a. sjamanisme, numerologie e.d. en het plaatsen van een voorwerp/implantaten in mijn hersenen !) – ongevraagd mijn buitenzintuiglijke waarnemingen te vergroten door mij extra ontvankelijk te maken voor de spirituele wereld. Waardoor ik enorm uit mijn balans raakte, jarenlang teveel afgeleid werd door een overdosis aan nutteloze informatie en weg ben gehaald van het echte, bewuste en natuurlijke leven en van wie ik werkelijk ben en wens te ZIJN; De ware saboteur ontmaskerd: IkGaVerder1
Zie ook: het vervolgblog HeelJezelf2 en SpiritueelMisbruik
Reageren op dit blog? Helaas ontvang ik teveel hardnekkige spam, met als enige doel om bij deze site te kunnen inbreken, dus staat de reactieknop voortaan uit. Stuur mij een bericht via de slotpagina
Heel jezelf, dan laat je anderen ook HEEL
Eigen tekst n.a.v. de Touch of Matrix (T.O.M.) “behandeling” die Wilma op mij heeft toegepast op 20-4-2012 in het gebouw van Stichting LifeJoy. Een behandeling die niet zuiver was. Het primaire doel was niet om mij vooruit te helpen, maar om mij (energetisch) vast te zetten aan haar en het spirituele netwerk waarin ze zichzelf gevangen heeft laten zetten. Een stichting die in de leefregels beweerd respect voor te staan, maar die in werkelijkheid een spirituele sekte voor
misbruik is. Hun motto is gebaseerd op verlatingsangst – “Nooit meer alleen, voor altijd samen één” – van waar uit ze je claimen.
Ik kan je verzekeren dat dit onder de bodem via spiritualiteit geregeld wordt. Bij iedereen die even over de drempel stapt. Of je dit nu wel of niet wilt: jij wordt geclaimd tot spiritueel bezit.