DIT BLOG IS NOG IN WORDING. Opmaak wordt nog aangepast.
4-4-2020 Toegevoegd aan het eind: “And that’s the difference between love and when it’s just a game” met de quote: “The wrong man wants to ‘play house.’ … The right man however, …”; En de laatste alinea (En op 22-2-2020 zegt mijn intuïtie: “Jullie groeien uit elkaar.”) staat ook in volgende blog en verdwijnt uit 1 van de 2.
En verder met mijn reis hoe te kiezen voor mijn geluk, terwijl er zo-veel op mij af komt wat niet bij mij past. En ik vaak vooral bezig ben ongelukkige mensen mijn leven uit te zetten: mijn ex. En van Wilma tot en met Davy. En Guido? ja misschien Guido ook wel…
En zo ontdek ik steeds meer de hoofdreden voor Neurofeedback:
veel trillingen om mij heen als de ander ongelukkig is en haar/zijn levenstaak bij mij neerlegt: maak mij gelukkig. Al deze ongezonde (onbewuste) hechtingen die teveel van mij vragen/eisen heb ik los te laten. Voor mijn geluk. En dat van de ander. Zodat er ruimte is: voor mij. En voor hun ontwikkeling. Dus ik verbreek de banden en leg de verantwoordelijkheid terug waar deze hoort: bij jou. En niet bij mij.
You can give a person knowledge, but you can’t make them think.
Some people want to remain fools,
only because the TRUTH REQUIRES CHANGE
(Tony A. Gaskins)
Controle op de buitenwereld loslaten en gun jezelf heling
Teveel depressieve mensen pik ik op. Ze staan stil, maar ze helen zichzelf niet. Ze zijn jaloers op het geluk van anderen en denken en handelen destructief. “Jij staat tussen mij en Guido”. Nee, wat blijkt: jij staat tussen mij en Guido. (Zie ook “Ze was depressief…” in LoveUsedMeaning) En weer moet ik op 2-2-2020 de banden verbreken met spirituele narcist Lydia (wederom bij Guido en bij mij vandaan). Een vrouw die toch echt wel in staat is om zichzelf te helpen om haar innerlijke wonden te helen, maar nu al minimaal 9 jaar dit verzaakt en alle destructieve pijlen naar buiten heeft gericht. Zoals ik teveel en te vaak merk dat gebeurd in de spirituele wereld. Er is één reis die ze niet maken: de reis naar binnen, om alles wat nog donker en verdrietig is zèlf aan te raken en te helen. Met jouw innerlijke aandacht, als moeder voor jouw innerlijke kind. Maar nog steeds maakt ze de keuze om een spirituele stoorzender te zijn die al 2 jaar de ontwikkelingen tussen mij en Guido wil kapotmaken en naar háár hand wil zetten. “Ze is vreselijk bang dat wij op een dag bij elkaar komen…” Maar Guido’s zuivere hart besluit van wie hij houdt, niet jij. En het zuivere Universum beslist de ontwikkelingen, niet jij. Mens, mens, wat ben jij toch triest dat jij zwarte keuzes maakt. Ga toch eens LEVEN! En heel eindelijk jouw innerlijke kind, zodat je van binnenuit groeit en een ècht leven voor jezelf kan opbouwen i.p.v. het leven(sgeluk) van een ander kapot te willen maken.
Ongelooflijk triest dat iedere keer weer iemand zich “spiritueel” noemt en de mooie elementen van het leven niet ziet, niet hoort, niet voelt en niet weet. En waarom? Omdat zij/hij zichzelf niet heelt. Maar wel zichzelf “helder” (ziend e.d.) noemt en een eigen praktijk start. Maar de waarheid (zoals in mijn droom vannacht 2-2-2020) is dat jij nog een zeer onbewust persoon bent. Je kan een ander niet helpen, zonder dat je eerst weet hoe je jezelf moet helpen. Stap de donkere tunnel van binnen in en laat al jouw wonden tot jou spreken. Ik wens je ware heling: de weg terug naar licht en liefde voor jeZelf.
Al die diepe wonden roepen mij, maar zijn niet de mijne…
Om te helen. Ik ben jaren terug mijn innerlijke reis begonnen en heb mijn wonden diepgaand doorvoeld en geheeld. En nu sta ik in diepe verbinding met de jouwe. Maar ik kan er niets mee… Behalve jou spiegelen dat jouw wonden om jouw innerlijke aandacht schreeuwen!
2-2-2020 Ik heb mezelf geheeld, wat mijn moeder toen (in die tijd nog) niet kon doen. Ze is er niet meer, en toch wel, want ik voel een enorme verbinding met haar en ben verder gegaan waar zij haar reis in het leven niet af kon maken. Ik ben gegroeid juist door haar dood. / En door alle destructieve (spirituele) narcisten op mijn pad heb ik meer respect voor mijn moeder die vanuit haar depressie besloot haar eigen leven te beëindigen i.p.v. haar destructie op anderen uit te leven. Ik ben niet voor zelfmoord en ik heb er jarenlang vanuit mijn innerlijke kind veel verdriet over gehad. Maar ik zie nu dat als je weigert jezelf te helpen en/of jouw omgeving jou niet echt steunt om te helen en te groeien (zoals bij mijn moeder) je dan beter destructief kan handelen naar jezelf dan jouw pijn op anderen over te dragen en hen mee te slepen in jouw ellende… Voor het einde van jouw pijn zijn 2 keuzes: of je HEELT jezelf (ten eerste zèlf van binnenuit, ten tweede met hulp die echt zuiver is!) of JIJ stopt met leven. En niet degene die jij vanuit jouw soul-loss wilt “hebben” (soultheft) en ge-wetenloos een mooie ziel vernietigd. Ik kon mijn vader bij mijn moeder niet tegenhouden, maar jij energetische moordenaar STOP ik.
Dank je wel mama, voor het leven dat je mij gaf en de groeilessen die je mij met jouw dood gaf. Ik was nooit geworden wie ik nu ben als jij nog had geleefd. Ik voel dat jij ons juist van jouw pijn wilde bevrijden. Dat je niet op je moeder wilde lijken: hard, gemeen. Je was eigenlijk een sterke vrouw, die niet kon/mocht ZIJN wie ze werkelijk was. Ik neem het stokje van je over, vervolg jouw en mijn reis en ga wèl als vrije vrouw – oftewel mezelf ZIJN vanuit mijn eigen kleuren – LEVEN.
Niet willen groeien is een keuze, mèt gevolgen: geen geluk
Maar wees niet bang, bij elkaar komen zullen we niet: dankzij jou, dankzij spirituele narcisten die telkens mijn leven(sgeluk) willen kapotmaken. En dankzij Guido zelf, die niet wil groeien en niet in staat is echte liefde te ontvangen, zoals vele mensen in deze tijd. In 2 jaar tijd 2x vanuit mijn hart veel voor een man gevoeld – en dat was weet ik wederzijds – maar zodra het wat kon gaan worden, namen hun negatieve gedachten het over en wierpen ze de kans op wat moois van zich af en renden keihard weg… Omdat hun angst groter is dan liefde. En misbruikers – die vanuit hun eenzaamheid van zo’n vrouw als mij willen profiteren (zoals Davy), zonder echte liefde voor mij – die stormden juist op mij af, maar daar voelt mijn hart niets voor. Ik geloofde in liefde, maar zij maakten het stuk. En nu ben ik klaar met mannen die niet in de liefde durven geloven. Ik pik ze beiden nog op, maar ik zal nooit iets horen… Tweelingziel of geen tweelingziel, het doel daarvan is dat je beiden zult gaan groeien. Ik ben niet geboren om stil te staan en kansen te laten schieten. Je kan jouw geluk in de weg zitten, maar je gaat niet langer mijn geluk in de weg zitten. Het is tijd om mijn hart op te pakken, te helen en verder te gaan.
Guido: ik kan het niet meer. Houden van iemand die nooit zijn veilige masker af zal zetten. En liever achter de muur alleen blijft lijden. En te destructief eigenwijs is om toe te geven dat hij ook om mij geeft. Met pijn in mijn hart, laat ik je los. Je kiest niet voor geluk. En ik kies voor geluk. Ik wil een man die echt van mij houdt (nee geen misbruik omdat je te zoekende bent, maar echte liefde en respect!) en de stap naar liefde durft te zetten door dat ook te zeggen en te tonen. Een man die op zichzelf kan staan en vanuit zijn hart durft te LEVEN.
Als liefde alleen nog maar destructie is, omdat jij niet aan jouw geluk van binnenuit werkt, moet ik voor mezelf kiezen en jou loslaten. En als mijn liefde voor jou uiteindelijk alleen maar een ingang is geweest voor spiritueel misbruik, zonder ooit een kans op een echte relatie met jou, dan wil ik geen liefde meer voor je voelen.
Misbruik: mijn taak “maak mij gelukkig…”
In september vorig jaar kreeg ik via een site een bericht van Ronald. We gingen op date en het was op zich gezellig. Maar al vrij snel kreeg ik het benauwd. Hij klampte zich aan mij vast en liet mij geen ruimte om te ontdekken of ik hem ook leuk vond. Maar hij gaf mij een taak: maak mij gelukkig. De zwaarste belasting die je bij een ander neer kan leggen. En een taak die je allereerst zelf op je hoort te nemen. Er was geen ruimte voor ontwikkeling: ik moest van hem houden. “Jij weet ook altijd iedereen op te peppen” zei een collega eens in 2015. Maar ik ben niet bewust bezig een ander zich beter te laten voelen. Ik volg mijn gevoel en zeg wat ik voel wat ik wil zeggen. Maar het komt steeds weer terug. Ten eerste omdat veel mensen ongelukkig zijn en niet aan hun eigen basisgeluk hebben leren werken. Ten tweede gaf mijn vader mij deze taak al, als kind van 4. En Wilma dringt deze taak al jarenlang aan mij op. Ook Davy en mijn ex (sinds 2011) gaf mij die taak. Ik heb veel trillingen om mij heen als een ander teveel van mij verlangt. Geen eigen verantwoordelijkheid pakt voor zijn/haar leven(sgeluk) en dit bij mij neer legt. Door wie ik ben kan ik een ander een goed gevoel geven, maar jouw geluk mag niet alleen maar van mij afhangen. Ik wil geen afhankelijkheid, geen moederrol. Alleen in echte liefde is het wederzijds, dan maak je als vanzelf elkaar gelukkig, omdat de basis is dat je van elkaar houdt.
Ik ken mijn taak in een misbruik relatie, maar die kostbare schat dat een ander ook echt van mij houdt, die ken ik niet.
11-2-2020 “Guido neemt geen contact op, omdat hij weet dat hij eigen verantwoordelijkheid binnen de relatie moet nemen.”
Ja dat klopt. Jij hebt allereerst verantwoordelijkheid voor jezelf te dragen en jezelf gelukkig te maken. En dan vanuit liefde voor elkaar kunnen we elkaar gelukkig maken. Maar de basis begint bij mij in mezelf en bij jou in jezelf. En van daaruit kan je samen pas echt wat opbouwen. Maar als jij dat niet wilt en ik wel, dan zal ik de banden opnieuw met je moeten verbreken, zodat ik vrij ben om verder te gaan… Zoals ik via zijn moeder al oppikte: “Les voor Guido: als hij niet verder groeit raakt hij zijn vriendin kwijt.” (25-12-2019)
“Love is worth fighting for…”
“…but not if you’re the only one fighting.” Dan maar weer terug naar hoe ik in de grenzen stond eind 2017, toen ik jou ontmoette. Waar-voor heb ik mijn spirituele ontwikkeling van de Vrije Vrouw gemaakt? (droom in blog TotdatWaarheidZichtbaar) Om eenzame (spirituele) narcisten aan te trekken die mij als een prooi zien om te misbruiken? Om door de man waar ik met hart en ziel van houdt energetisch misbruikt te worden? Omdat hij wel mijn liefde wil hebben, maar niet het geven en nemen van de liefde samen in een relatie wil delen. Om veel te geven, zodat jij en anderen veel kunnen krijgen? “You have a big heart”, zei Rosalyn eens… Om telkens weer respectloos behandeld te worden door mensen die zo bang zijn voor hun eigen emoties en emotionele binding? Als de dag komt dat ik helemaal klaar met je ben, dan ben ik ook echt helemaal klaar met je, Guido. Wij zouden zo fantastisch zijn samen, like magic! Maar echte liefde interesseert je al jarenlang niet, omdat je jezelf niet meer kwetsbaar durft op te stellen en het zogenaamd “zo cool” is om als kleine kwajongen “vrijblijvend” door het leven te gaan. Maar leven betekent ook verantwoordelijkheid nemen. En als je niet groeit, kan je de hele dag “feestvieren”, maar zal het echte leven en echte kansen ook aan je voorbij gaan. En blijf je telkens weer leeg en eenzaam achter. En daar kies je dan zelf voor. Je hebt voor nee gekozen, want je zet je ja niet in actie om. En dus zet ik jouw energetische ja ook in een nee om. En die van mij ook. Je wilt geen binding, je wilt geen verantwoordelijkheid, prima, dan ver-breek ik ook elke binding die er tussen jou en mij is. Hoeveel pijn de banden verbreken met jou mij elke keer ook weer doet. Maar ik ben dan ook degene die er wèl voor wilde gaan…
Liever “veilige” stilstand dan groei naar echte liefde
Die intuïtieve zin “Guido neemt geen contact op, omdat hij weet dat hij eigen verantwoordelijkheid binnen de relatie moet nemen” zegt alles. Ik heb alle obstakels van buiten verwijdert, maar hij houdt zichzelf tegen. Je hoeft niet perfect te zijn. Integendeel, ik wil dat je gewoon jezelf bent. Maar als je daarnaast niet ook een volwassen houding in het leven ontwikkelt, blijft wat wij samen hebben alleen maar een fantasie die nooit werkelijkheid wordt. En dat is niet wat ik wil. Ik geloofde in jouw groei. Ik geloofde in onze liefde. Maar de zelf-destructieve koppige Guido, die weigert te groeien en liefde te omar-men, die maakt zichzelf èn mij elke dag opnieuw ongelukkig. En dat is waar jij stil blijft staan en waar ons verhaal stopt. Het breekt mijn hart en het splijt mijn ziel in tweeën, maar je geeft mij telkens weer geen andere keuze, dan jou laten gaan. Het enige wat jij wil, zolang jij vastzit, is jouw negatieve overtuiging overdragen dat ik niet goeds verdien en van daaruit sla je het geluk uit jouw handen en jaag je mij weg. Maar ik verdien beter en jij kan beter. Ik verdien een man die genoeg van zichzelf houdt om voor liefde te kiezen en die echt van mij houdt, om wie ik ben, en dat ook durft te tonen. En weet je wat het kan me niet meer schelen ook wat je doet. Het is genoeg geweest:
deze eindeloze stilstand en tranendal. Ik ga niet mee in jouw destruc-tieve kijk op liefde. Ik heb wel gekozen voor groei en al zal ik nooit bij je zijn: ik ging voor de liefde. Maar “onze liefde” was niet in balans:
ik heb ook steun nodig. Terwijl jij vasthoudt aan jouw verdedigings-muren, pak ik vanuit liefde voor mezelf mijn hart weer terug. Jij bent degene die het meest verloren heeft. Jij wijst echte liefde af.
Jij wilt veel dromen en nemen, maar niet voor de liefde werken. En ik gaf teveel… Ik houd teveel vast aan mijn geloof in liefde en groei ten koste van mezelf. Maar een hart wat uit angst gesloten wil blijven kan ik nooit bereiken. Hoeveel liefde ik ook voel of geef…
And that’s the difference between love and when it’s just a game:
“The wrong man wants to ‘play house.’ He wants to be in a relationship but doesn’t want to spend time with you. He wants to sleep with you but doesn’t want to commit to you. He wants all the benefits without any of the responsibility… such a childish man.
The right man however, is not about playing house…
he’s about working with you to build one. A place of peace and security where all your worries stop at the front door. The right man
is looking to create a love so real with you that you will feel his heart worthy enough to make it your home.”
(Mr. Amari Soul)
[Onderstaande alinea staat ook in volgende blog en verdwijnt hier]
En op 22-2-2020 zegt mijn intuïtie: “Jullie groeien uit elkaar.” Ja, het leven hoort te stromen… En jij staat al zeker 2 jaar stil. Ik wil verder met leven, liefst met, maar anders zonder jou. Vandaag (23-2) voel ik het: we’re losing it… Wat er tussen ons was begint te sterven. Want jij weigert te groeien. “Loving you was a losing game…” Ik hield van je met hart en ziel. Maar jij bent zo teleurgesteld in de liefde dat je er niet meer voor durft te gaan. Jij hebt het mooie wat we hadden weg-gegooid alsof het niets is. Ik was alleen maar een leuk speeltje. Mijn liefde voor jou begint te sterven… En het kan me niet meer schelen.
Ik heb genoeg gegeven. En jij krijgt precies waar jij destructief voor gevochten hebt en van het begin af aan al wilde: ik laat je gaan.
“I may have lost someone who didn’t love me,
but you lost someone who truly loved you.”
© Eva Pieters (februari 2020)
Reageren op dit blog? Helaas ontvang ik teveel hardnekkige spam, met als enige doel om bij deze site te kunnen inbreken, dus staat de reactieknop voortaan uit. Stuur mij een bericht via de slotpagina
Heel jezelf, dan laat je anderen ook HEEL